W tym roku mój tata zajął się sprzedażą lodów z wózków. Były to lody na patyku o smaku śmietankowym. Z czasem wózki zamieniły się na lokal przy alei Jana Pawła II 43. Lodziarnia stała się miejscem licznie odwiedzanym przez Szczecinian. Odbywały się w niej rodzinne spotkania, nawiązywały nowe znajomości i przyjaźnie,a nawet rodziły pierwsze miłości. Potocznie nazywana była "Dziurką". Sprzedawano w niej lody gałkowe w trzech smakach: śmietankowym, kakaowym i owocowym. Produkcja odbywała się na zapleczu, gdzie tata zaraził mnie pasją, która stała się częścią mojego życia.

Rok w którym przejmowałem lodziarnię taty. Odpowiednie maszyny do produkcji (najlepsze w ówczesnych czasach) pochodziły z Włoch, dzięki zupełnie przypadkowo napotkanemu w Szczecinie Piero Luigi Castellari. Owo spotkanie stało się początkiem naszej trwającej do dziś przyjaźni. To jego nazwisko stoi również za genezą nazwy firmy. Lodziarnię taty rozszerzyłem tworząc kawiarnię z prawdziwego zdarzenia - z kartami menu deserami lodowymi, ciastami, itd. Z każdym kolejnym rokiem lokali przybywało.

Przełomowy rok dla naszej produkcji - przenieśliśmy ją do wybudowanej na Ustowie fabryki. Tam pod okiem najlepszych specjalistów oraz mistrzów cukiernictwa, powstają nasze produkty. Często gościmy technologów, którzy pomagają nam dopracowywać receptury naszych wyrobów cukierniczych oraz tworzyć nowe smaki lodów. Każdego roku uczestniczymy też w Międzynarodowych Targach Cukiernictwa w Rimini. Do tego wciąż otwieramy nowe kawiarnie. Robimy to co kochamy, czy można chcieć więcej?

Bogdan Kaszycki